El 5 de junio, en el Teatro Arriaga de Bilbao, se celebró la XVIII edición de la Lectura Ininterrumpida de Clásicos organizada por el Euskaltegi Bilbo Zaharra, en la que se leyó la obra Ipui onac de Bizenta Mogel, publicada en 1804, a través de cientos de voces. La de ayer fue una iniciativa importante, ya que conecta la literatura vasca con la literatura clásica europea, da espacio al género literario y se trata de la primera obra publicada en euskera por una mujer.
¡Fue una gran fiesta en torno a la literatura y al euskera! Junto al alumnado del euskaltegi que está aprendiendo euskera, se acercaron al Teatro Arriaga numerosas personas con el objetivo de leer algún fragmento de la obra, entre ellas deportistas, políticos, escritores, agentes culturales y sociales, artistas, dramaturgos, representantes sindicales, representantes del Ayuntamiento y de la Diputación… Tartanga LHII también estuvo presente, leyendo un fragmento del cuento Inurria eta Eulia:
«Euliak eta Inurriak zerabilen auzi gogor bat, nor ote zen
ederrago. Euliak bere alde edo bandorako zioen:
—Zuk, Inurri itsusia, ezin burua nirekin berdindu dezakezu.
Nonahi eta noiznahi gauza guztietan aurreratzen natzaizu. Ardi edo Idi
bat hiltzen badute, neu naiz lehenengo jaten diodana nahi dudana.
Nabil Erregeen gur eta mahaietan. Lo egiteko dauzkat aukera osoan
oherik bigunenak. Nahi dudanean, eguraldi hotzetan, noa sukaldera
eta han berotzen naiz. Eguzkitara irten nahi badut, nork eragotzi? Ni
nabil, edo lurrean oinez, edo airean hegaka, nahi dudan bezala. Zu,
berriz, beti arrastaka.
—A izurri zitala! —diotsa Inurriak— Zer da ansi zu egotea
Erregeen buru eta mahaietan, lo egitea ohe bigunetan, berdin inork
ikusi nahi ez bazaitu? bazara guztientzat gogaikarria? Eguraldi
bigunarekin bazabiltza bai hegaka; zerbait badirudizu bero aldietan;
Negua datorrenean kikiltzen zara, ez zoaz mahaiko apurrak biltzera;
ezkutatzen zara toki ilunetan, eta inork ez du zure berririk, ez daki bizi
zaren edo ez; ezin aurpegirik eman diozu elur apur bati ; eta hau da
zorionekoa izatea? Ni bizi naiz udan atsegin osoan, eta non-nahi dut
zer jan.»
Ipuin honek irakasten digu ez buruzaleegiak izaten, ez
harrotzen gure gauzekin.
Bakoitzak bere burua goratzea, da bere burua ondo ez ezagutzea.
